روزهای پایانی سال با سرعت بیشتری نسبت به تمامی روزهای گذشته
در حال سپری شدن هستند و بزرگترین دغدغه تمامی نیروهای امدادی سپری شدن مراسم
چهارشنبه سوری با حوادث هرچه کمتر می باشد.
یک شب است و این شب به قدر کتاب هزارو یک شب داستان دارد...
تصمیم داریم در سه بخش تاریخچه پیدایش چهارشنبه سوری، حوادث
مربوط به چهارشنبه سوری، راهکارهای مقابله با آسیب های چهارشنبه سوری کمکی هرچند
اندک به هم نوعان خود داشته باشیم برای شروع سالی با سلامتی و دل خوش...
واژهٔ «چهارشنبه‌سوری»
از دو واژه چهارشنبه ، نام یکی از روزهای هفته، و سور به معنای عیش و عشرت ساخته
شده است.
در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم
چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی
مربوط به این جشن ملّی، از دیرباز در فرهنگ سنّتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌است
جشن سوری یا آنچه ما امروز آن را چهارشنبه سوری می خوانیم،
جشنی است که مانند بیشتر جشن های ایرانی که به ستاره شناسی بستگی دارند مبدا همه
حساب های علمی و تقویمی است.
در کتاب تاریخ بخارا اشاره شده که منصور بن نوح از شاهان سامانی
در نیمه اول سده چهارم هجری این جشن را برگزار می کند که موجب آتش سوزی در قصر او
نیز می شود!
.....»و چون امیر سدید منصور بن نوح به ملک بنشست اندر ماه شوال
سال سیصد و پنجاه به جوی مولیان ، فرمود تا آن سرای ها را دیگر بار عمارت کردند و
هر چه هلاک و ضایع شده بود بهتر از آن به حاصل کردند. آن گاه امیر سدید به سرای
بنشست و هنوز سال تمام نشده بود که چون شب سوری چنانکه عادت قدیم است ، آتشی عظیم
افروختند. پاره ای آتش به جست و سقف سرای در گرفت و دیگر باره جمله سرای بسوخت و
امیر سدید هم در شب به جوی مولیان رفت«.....
آنچه از این بخش برداشت می شود این است که بطور یقین این جشن در
350 هجری و در ماه شوال که مصادف با پایان سال شمسی بوده توسط یکی از شاهان سامانی
در بخارا و جوی مولیان برگزار شده است و آنجا که نگارنده به «عادت قدیم است» اشاره
می کند، مشخص می شود که این جشن از سالها و بلکه سده های پیش در ایران رایج بوده است.
